Endokrynol. Ped. 9/2010;4(33):9-18
DOI: 10.18544/EP-01.09.04.1291
Status chemokin CCL2/MCP-1 oraz CXCL10/IP-10 u dzieci i młodzieży z mikroangiopatią cukrzycową
1Zakład Immunologii
2Oddział Diabetologii Dziecięcej Kliniki Pediatrii, Hematologii, Onkologii i Endokrynologii
Słowa kluczowe: cukrzyca typu 1, dzieci i młodzież, zapalenie, CCL2/MCP-1, CXCL10/IP10
Streszczenie
Wstęp. Nieliczne badania wskazują, na zaangażowanie chemokin w proces zapalenia u pacjentów z cukrzycą typu 1, prowadzący do rozwoju przewlekłych powikłań naczyniowych. Cel badań. Ocena poziomu chemokin CCL2/MCP-1 oraz CXCL10/IP10 w surowicy krwi u dzieci i młodzieży z długotrwałą cukrzycą typu 1. Pacjenci i metody. Badania przeprowadzono w grupie 85 dzieci i młodzieży (39 dziewcząt, 45 chłopców) z długotrwałą cukrzycą typu 1, pozostających pod opieką Oddziału Diabetologii Dziecięcej Kliniki Pediatrii, Hematologii, Onkologii i Endokrynologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Grupę kontrolną stanowiło 24 zdrowych dzieci i młodzieży. W badanej grupie pacjentów z cukrzycą wykonano badania biochemiczne oraz przeprowadzono całodobowy pomiar ciśnienia krwi, jak też badania okulistyczne. Stężenie poziomu CCL2/MCP-1 oraz CXCL10/IP10 w surowicy krwi pacjentów oraz grupy kontrolnej oznaczono metodą immunoenzymatyczną ELISA. Wyniki. Wyniki badań wykazały, że pacjenci z długotrwałą cukrzycą typu 1 oraz powikłaniami mikronaczyniowymi cechują się dłuższym czasem trwania choroby, znamiennie wyższym poziomem HbA1c, wyższym poziomem białka C-reaktywnego, wyższym poziomem wydalanych albumin z dobowej zbiórki moczu oraz wyższym ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym, natomiast istotnie niższym wiekiem zachorowania na cukrzycę typu 1 w porównaniu z grupą dzieci bez objawów mikroangiopatii cukrzycowej. Ponadto wykazaliśmy dodatnią korelację białka CCL2/MCP-1 z czasem trwania choroby, poziomem HbA1c, jak też z białkiem CRP. Natomiast badając poziom chemokiny CXCL10/IP10 stwierdziliśmy istotnie niższy poziom tej chemokiny u pacjentów z mikroangiopatią cukrzycową w odniesieniu do grupy pacjentów bez powikłań mikronaczyniowych. Wnioski. Wstępne badania wskazują na zaburzenie równowagi pomiędzy chemokiną CCL2/MCP-1 a CXCP-10/IP-10. Wydaje się, że produkcja antyangiogennej CXCP-10/IP-10 jest niewystarczająca, aby zrównoważyć ekspansję białek zapalnych CCL2/MCP-1 oraz CRP. Jednakże potrzebne są dalsze badania, aby wykazać status tych chemokin u pacjentów z długotrwałą cukrzycą typu 1
Wstęp
Zarówno badania eksperymentalne jak i kliniczne wskazują, że hiperglikemia pełni rolę centralnego czynnika w indukcji późnych powikłań naczyniowych. Powstające w wyniku jej działania na komórki śródbłonka wolne rodniki tlenowe (reactive oxygen species, ROS), końcowe produkty glikacji białek (advanced glycation products, AGE) wraz ze wzmożonym tworzeniem angiotensyny II (ANGII) należą do wczesnych, bezpośrednich konsekwencji niedoboru insuliny [1–2]. Dalszy aktywny etap zmian patologicznych wiąże się z procesem zapalnym [3]. Kluczowymi czynnikami procesu zapalnego, najpierw lokalnego a potem uogólnionego, w cukrzycy są cytokiny, chemokiny, czynniki wzrostu, a także białka dopełniacza [4–6]. W ostatnich latach ukazało się wiele badań wykazujących rolę cytokin, czynników wzrostu w rozwoju i progresji mikroangiopatii u dzieci i młodzieży z długotrwałą cukrzycą typu 1 [7–10]. Jednakże pomimo zaangażowania wielu ośrodków badawczych patomechanizm powikłań mikronaczyniowych nie jest do końca poznany.
W świetle ostatnich badań ukazały się prace wskazujące na zaangażowanie chemokin w kaskadę zapalenia, prowadzące do rozwoju przewlekłych powikłań naczyniowych [11–14 ]. Chemokiny są to cytokiny podobne do siebie pod względem budowy, oddziałujące chemotaktycznie oraz aktywująco na różne populacje leukocytów poprzez receptory związane z białkami G [11]. W ostatnim 10-leciu zostało wykrytych około 50 chemokin i wykazano, że niektóre z nich mają wpływ na rozwój i progresję późnych powikłań cukrzycowych [12–13]. Dlatego w niniejszym badaniu podjęliśmy próbę oceny poziomu CCL2/MCP-1 oraz CXCL10/IP10 w surowicy krwi u dzieci i młodzieży z długotrwałą cukrzycą typu 1.
Pacjenci i metody
Badania przeprowadzono w grupie 84 dzieci i młodzieży (39 dziewcząt, 45 chłopców) z długotrwałą cukrzycą typu 1, pozostających pod opieką Oddziału Diabetologii Dziecięcej Kliniki Pediatrii, Hematologii, Onkologii i Endokrynologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Cukrzycę typu 1 rozpoznano na podstawie kryteriów American Diabetes Association [15]. Grupę kontrolną stanowiło 24 zdrowych dzieci i młodzieży. Dawka dobowa insuliny humanizowanej, którą otrzymywały dzieci z cukrzycą typu 1, wynosiła 0,87 ± 0,21 j/kg wagi ciała. Stopień wyrównania metabolicznego cukrzycy oceniono na podstawie stężenia hemoglobiny glikozylowanej (HbA1c) oznaczonego w surowicy krwi metodą immunoturbidimetryczną (Hoffmann-La Roche AG, Basel, Szwajcaria). Poziom białka CRP oznaczono testem wysokiej czułości (HsCRP) firmy Beckman Instr. Inc, Ireland. U wszystkich pacjentów oceniono dobowe wydalanie albumin w moczu metodą immunoturbidimetryczną przy użyciu testu Tina-quant® (Boehringer Mannheim GmbH, Germany). Jako mikroalbuminurię określono wydalanie albumin w moczu w granicach 30–299 mg/dobę w dwóch spośród trzech próbek jałowego moczu, zebranego w ciągu 6 miesięcy od chorych z wyrównaną cukrzycą bez cech klinicznych i laboratoryjnych kwasicy ketonowej. U wszystkich badanych dzieci i u młodzieży z przewlekłą cukrzycą typu 1 wykonano badanie okulistyczne. Badanie dna oka przeprowadzono po podaniu kropli 1% Sol. Tropicaid, soczewką +90D firmy Okular Instruments – USA. Oceny przedniego odcinka gałki ocznej dokonano lampą szczelinową (Topcon SL-8Z – Japonia). U pacjentów chorujących dłużej niż 5 lat oraz po uprzednim badaniu dna oka wykonano angiografię fluresceinową (FL-A) kamerą cyfrową Topcon Imagenet 2000 (Japonia). Analizę obrazu dna oczu badanych dzieci przeprowadzono wg obowiązującej klasyfikacji [16]. Ponadto wykonano 24-godzinny pomiar ciśnienia tętniczego Holtera (ABPM). Średnie wartości ciśnienia tętniczego oceniono w oparciu o siatki centylowe [17].
Pacjentów z długotrwałą cukrzycą typu 1 podzielono na dwie grupy: z powikłaniami mikronaczyniowymi (n = 37) oraz bez powikłań mikronaczyniowych (n = 47). W grupie pacjentów z mikroangiopatią cukrzycową u 24 stwierdzono retinopatię nieproliferacyjną, u 33 – mikroalbuminurię, natomiast u 22 – nadciśnienie tętnicze. Parametry kliniczne i biochemiczne badanych grup przedstawiono w tabelach I i II. Grupę kontrolną stanowiło 24 zdrowych dzieci i młodzieży, u których na podstawie wywiadu, badania klinicznego, badań biochemicznych wykluczono cukrzycę jak też inne choroby. Na realizację badań będących przedmiotem pracy uzyskano zgodę rodziców i/lub opiekunów oraz Niezależnej Komisji Bioetycznej do Spraw Badań Naukowych przy Gdańskim Uniwersytecie Medycznym (NKEBN/204/2009).
Stężenie poziomu CCL2/MCP-1 oraz CXCL10/IP10 w surowicy krwi pacjentów oraz grupy kontrolnej oznaczono metodą immunoenzymatyczną ELISA, przy zastosowaniu zestawów Human Quantikine R&D; Minneapolis, MN, USA wg procedury producenta.
Analiza statystyczna. Analizy danych dokonano przy pomocy pakietu komputerowego Statistica 8.1 firmy StatSoft, Kraków, Polska. Zgodność rozkładu badanych zmiennych z rozkładem normalnym badano testem Shapiro–Vilka. Do porównania średnich stosowano test t–Studenta oraz test U Manna–Whitneya. Za poziom istotności statystycznej w pracy przyjęto p < 0,05.
Wyniki
Parametry kliniczne dzieci z cukrzycą typu 1 oraz kontrolnej grupy dzieci zdrowych
U dzieci i młodzieży z długotrwałą cukrzycą typu 1 wykazano statystycznie znamiennie wyższe ciśnienie zarówno skurczowe, jak też rozkurczowe, wyższy poziom HbA1c, białka C-reaktywnego oraz wyższe dobowe wydalanie albumin z moczem w porównaniu z grupą dzieci zdrowych. Ponadto w grupie pacjentów z cukrzycą wykazano wyższy poziom chemokin CCL2/MCP-1 oraz CXCL10/IP10 w porównaniu ze zdrową grupą kontrolną [tabela I],[rycina 1].
Charakterystyka kliniczna pacjentów z mikroangiopatią oraz bez mikroangiopatii cukrzycowej oraz zdrowej grupy kontrolnej
Dzieci i młodzież z przewlekłą cukrzycą typu 1 z rozpoznaną mikroangiopatią cukrzycową cechowały się statystycznie znamiennym dłuższym czasem trwania choroby, wyższym poziomem HbA1c, CRP, wyższym dobowym wydalaniem albumin w moczu oraz wyższym ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym, natomiast istotnie niższym wiekiem zachorowania na cukrzycę typu 1 w porównaniu z grupą dzieci bez objawów mikroangiopatii cukrzycowej. Wykazano również statystycznie znamienny wyższy poziom HbA1c, białka CRP, wyższy poziom dobowego wydalania albumin w moczu oraz wyższe ciśnienie skurczowe i rozkurczowe u pacjentów z mikroangiopatią w porównaniu z grupą dzieci zdrowych. Także grupę pacjentów bez powikłań mikronaczyniowych charakteryzował istotnie znamiennie wyższy poziom HbA1c, białka C-reaktywnego, wyższe dobowe wydalanie albumin w moczu, jak też ciśnienie skurczowe i rozkurczowe krwi w porównaniu z dziećmi zdrowymi [tabela II].
Poziom badanych chemokin CCL2/MCP-1 oraz CXCL10/IP10 w surowicy krwi pacjentów z długotrwałą cukrzycą typu 1 oraz w grupie dzieci zdrowych
Poziom CCL2/MCP-1 w surowicy krwi był statystycznie znamiennie wyższy u pacjentów z objawami mikroangiopatii cukrzycowej w porównaniu z grupą pacjentów bez powikłań mikroanczyniowych oraz ze zdrową grupą kontrolną (344,97 ± 90,81 pg/ml vs 198,11 ± 26,35 vs 110,52 ± 49,55, p < 0,001). Wykazano również istotnie znamiennie (p < 0,001) wyższy poziom białka CCL2/MCP-1 porównując grupę pacjentów z cukrzycą typu 1 ale bez powikłań, z grupą dzieci zdrowych [rycina 3].
Natomiast poziom białka CXCL10/IP10 w surowicy krwi w badanej grupie pacjentów z mikroangiopatią cukrzycową był statystycznie znamiennie niższy (143,95 ± 75,5 vs 189,73 ± 91,10, p = 0,003) w porównaniu z grupą pacjentów bez powikłań mikronaczyniowych. Nie zaobserwowano różnic istotnie statystycznych porównując grupę pacjentów z mikroangiopatią cukrzycową ze zdrową grupą kontrolną (143,95 ± 75,5 vs 91,55 ± 18,96, p = NS). Z kolei wykazano istotnie wyższy poziom CXCL10/IP10 w surowicy krwi u pacjentów bez powikłań mikroanczyniowych w odniesieniu do zdrowej grupy kontrolnej (189,73 ± 91,10 vs 91,55 ± 18,96, p = 0,006) [rycina 4].
Analiza statystyczna jednoczynnikowa pomiędzy poziomem CCL2/MCP-1 oraz CXCL10/IP10 a badanymi parametrami klinicznymi
Wykazano statystycznie znamienną dodatnią korelację pomiędzy poziomem CCL2/MCP-1 a czasem trwania choroby, poziomem HbA1c oraz między CCL2/MCP-1 a poziomem białka C-reaktywnego [rycina 5–7]. Ponadto wykazano ujemną istotnie znamienną korelację pomiędzy białkiem CXCL10/IP10 a czasem trwania cukrzycy [rycina 8].
Dyskusja
Zdrowy organizm dąży do utrzymania perfekcyjnej równowagi pomiędzy czynnikami pro- i antyzapalnymi, pro- i antyangiogennymi. Natomiast zaburzenia interekacji pomiędzy komórkami odpowiedzi zapalnej oraz towarzysząca temu nasilona ekspresja molekuł adhezyjnych, uwalnianie enzymów proteolicznych, czynników wzrostowych, toksycznych pochodnych tlenu, białek ostrej fazy prowadzą do
zaburzenia równowagi pomiędzy czynnikami pobudzającymi a hamującymi wzrost naczyń włosowatych [3]. Takie zburzenie równowagi pomiędzy cytokinami TNF a IL12 wykazaliśmy u młodych pacjentów z długotrwałą cukrzycą typu 1 [18]. Obecnie celem naszych badań była ocena poziomu chemokin CCL2/MCP-1 oraz CXCL10/IP10 w surowicy krwi u dzieci i młodzieży z długotrwałą cukrzycą typu 1 oraz mikroangiopatią cukrzycową.
Wyniki naszych badań wykazały, że pacjenci z długotrwałą cukrzycą typu 1 oraz z objawami powikłań mikronaczyniowych wykazują się dłuższym czasem trwania choroby, znamiennie wyższym poziomem HbA1c, wyższym poziomem białka C-reaktywnego, wyższym poziomem wydalanych albumin z dobowej zbiórki moczu oraz wyższym ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym, natomiast istotnie niższym wiekiem zachorowania na cukrzycę typu 1 w porównaniu z grupą dzieci bez objawów mikroangiopatii cukrzycowej. Ponadto stwierdzono statystycznie znamiennie wyższy poziom CCL2/MCP-1 u pacjentów z mikroangiopatią cukrzycową w porównaniu z grupą pacjentów bez powikłań mikronaczyniowych, jak też wyższy w odniesieniu do zdrowej grupy kontrolnej. Dodatnia korelacja CCL2/MCP-1 z czasem trwania choroby, jak też z poziomem HbA1c, wskazuje na zaangażowanie tej chemokiny w rozwój i/lub progresję mikroangiopatii cukrzycowej. Jak wykazano w dużych badaniach epidemiologicznych Diabetes Control and Complications Trial (DCCT) oraz United Kingom Prospective Diabetes Study (UKPDS) oraz w próbach eksperymentalnych, kluczowymi determinantami uszkodzenia tkanek w cukrzycy są czas trwania cukrzycy oraz nasilenie hiperglikemii [19–20]. Nasze wyniki korespondują z badaniami Chiarelli i wsp., którzy wykazali podwyższone poziomy MCP-1 i HbA1c u pacjentów z nefropatią cukrzycową [20]. Hernández i wsp. oraz Abu EL-Asrar stwierdzili również wyższe poziomy tej chemokiny w ciele szklistym u pacjentów z retinopatią proliferacyjną [21–22].
Dalsza nasza analiza statystyczna wykazała dodatnią korelację poziomu CCL2/MCP-1 z białkiem C-reaktywnym w grupie pacjentów z długotrwałą cukrzycą typu 1. Wyniki te świadczą o toczącym się procesie zapalnym u badanych pacjentów z cukrzycą typu 1. Badania Khreiss i wsp. a ostatnio również Hebecker i wsp. dowiodły, że w ustroju człowieka występuje zarówno forma natywna białka C-reaktywnego, jak i postać monomeryczna, która jest czynnikiem prozapalnym i zwiększającym adhezję granulocytów obojętnochłonnych do komórek śródbłonka [23–24]. Ponadto białko C-reaktywne nasila syntezę białka chemotaktycznego dla monocytów CCL2/MCP-1, zmniejsza biodostępność tlenku azotu oraz bierze udział w aktywacji składowych dopełniacza [11]. Z drugiej strony MCP-1 indukuję aktywacje i migrację monocytów/makrofagów, granulocytów zasadochłonnych, limfocytów CD4 oraz komórek NK. W następstwie ich aktywacji dochodzi do wytwarzania cytokin, czynników wzrostu, czynników transkrypcyjnych, prowadzących m.in. do zwiększenia wydzielania białek ostrej fazy, modulując dalszy przebieg reakcji zapalnej [14]. Hiperglikemia również indukuje przewlekły proces zapalny, w którego wyniku zmianie ulega regulacja napięcia i przepuszczalności naczyń oraz wzrasta aktywność pozakrzepowa śródbłonka.
Rosnące dowody sugerują, że chemokina CXLCL10, czyli chemoatraktant CD4+Th1, zwany także białkiem IP-10, jest patogenetycznie zaangażowany w kilka chorób autoimmunologicznych, jak reumatoidalne zapalenie stawów czy też cukrzycę typu 1 [13–14]. Brak informacji o potencjalnym związku chemokiny CXCP-10/IP-10 z powikłaniami mikronaczyniowymi zainspirował nasz zespół do zbadania tego proangiogennego białka w surowicy krwi dzieci i młodzieży z długotrwałą cukrzycą typu 1. Co ciekawe, wyniki naszych badań wykazały istotnie statystycznie niższy poziom tej chemokiny CXCL10/IP10 w badanej grupie pacjentów z mikroangiopatią (p = 0,003) w porównaniu z grupą pacjentów bez powikłań mikronaczyniowych. Natomiast nie zaobserwowano różnic istotnie statystycznych porównując poziom białka IP-10 w surowicy krwi w grupie pacjentów z mikroangiopatią cukrzycową ze zdrową grupą kontrolną. Jednakże w grupie pacjentów z cukrzycą typu 1 wykryliśmy wyższy poziom białka CXCP-10/IP-10 w odniesieniu do grupy dzieci zdrowych. W badaniach Xin i wsp. autorzy wykazali, że poziomy białka CXCP-10/IP-10 u nowo diagnozowanych pacjentów były istotnie wyższe niż u osób z okresem choroby dłuższym niż dwa lata (p < 0,01) [25]. Również badania Nicoletti i wsp. są zgodne z badaniami chińskich badaczy [26]. Chemokina IP-10 była częstsza i o wyższych stężeniach zarówno u pacjentów z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 1, jak i u osób z wysokim ryzykiem choroby.
Reasumując, nasze wstępne badania wskazują na zaangażowanie chemokin CCL2/MCP-1 w proces zapalenia. Natomiast produkcja antyangiogennej chemokiny CXCP-10/IP-10 wydaje się niewystarczająca do zahamowania reakcji zapalnej i może być jedną z przyczyn rozwoju mikroangiopatii cukrzycowej. Potrzebne są jednak dalsze badania, aby wykazać rolę tych chemokin u pacjentów z długotrwałą cukrzycą typu 1.
Podziękowania: Praca została wykonana w ramach badań ST-28. Kierownik: prof. dr hab. med. Jolanta Myśliwska, oraz ST-56, kierownik: prof. dr hab. med. Krystyna Raczyńska
Konflikt interesów: Autorzy pracy nie zgłaszają konfliktu interesów.
Piśmiennictwo
1. Nicolls M.R., Haskins K., Flores S.C.; Oxidant stress, immune dysregulation, and vascular function in type I diabetes; Antioxid Redox Signal. 2007:9, 879-889
2. Yonekura H., Yamamoto Y., Sakurai S. et al.; Roles of the Receptor for Advanced Glycation Endproducts in Diabetes-Induced Vascular Injury; J. Pharmacol. Sci. 2005:97, 305-311
3. Naldini A., Carraro F.; Role of inflamatory mediators in angiogenesis; Current Drug Targets – Inflammation & Allergy 2005:4, 3-8
4. Wright R.J., Newby D.E., Stirling D. et al.; Effects of acute insulin-induced hypoglycemia on indices of inflammation: putative mechanism for aggravating vascular disease in diabetes; Diabetes Care 2010:33, 1591-1597
5. Chatzigeorgiou A., Harokopos V., Mylona-Karagianni C. et al.; The pattern of inflammatory/anti-inflammatory cytokines and chemokines in type 1 diabetic patients over time ; Ann Med. 2010:42, 426-438
6. King G.L.; The role of inflammatory cytokines in diabetes and its complications; J. Periodontol. 2008:79(8 Suppl), 1527-1534
7. Wolkow P.P., Niewczas M.A., Perkins B. et al.; Association of urinary inflammatory markers and renal decline in microalbuminuric type 1 diabetics ; J. Am. Soc. Nephrol. 2008:19, 789-797
8. Myśliwiec M., Balcerska A., Zorena K. et al.; The role of vascular endothelial growth factor, tumor necrosis factor alpha and interleukin-6 in pathogenesis of diabetic retinopathy ; Diabetes Res. Clin. Pract. 2008:79, 141-146
9. Zorena K., Myśliwska J., Myśliwiec M. et al.; Modulatory factors responsible for neoangiogenesis in young patients with long-standing diabetes mellitus type 1 ; Recent. patents Endocr. Metabol. Immun. Drug Disc. 2009:3, 144-149
10. Zorena K., Myśliwska J., Myśliwiec M. et al.; Serum TNF-alpha level predicts nonproliferative diabetic retinopathy in children; Mediators Inflamm. 2007:2007, 92196
11. Ruster C., Wolf G.; The role of chemokines and chemokine receptors in diabetic nephropathy; Front Biosci 2008:13, 944-45
12. Zineh I., Beitelshees A.L., Silverstein J.H. et al.; Serum monocyte chemoattractant protein-1 concentrations associate with diabetes status but not arterial stiffness in children with type 1 diabetes ; Diabetes Care, Erratum in: Diabetes Care 2009:32, 465-467, 2010:33, 2486
13. Christen U., Von Herrath M.G.; IP-10 and type 1 diabetes: a question of time and location; Autoimmunity 2004:37, 273-282
14. Romagnani P., Lasagni L., Annunziato F. et al.; CXC chemokines: the regulatory link between inflammation and angiogenesis ; Trends Immunol. 2004:25, 201-209
15. American Diabetes Association; Diagnosis and Classification of Diabetes; Diabetes Care 2010:33, 62-69
16. Early Treatment Diabetic Retinopathy Study Research Group; Classification of diabetic retinopathy from fluorescein angiograms: ETDRS report number 11; Ophthalmology 1991:98 (Suppl), 807-822
17. ; The fourth report on the diagnosis, evaluation and treatment of high blood pressure in children and adolescent; Pediatrics 2004:114 Suppl. 24th Report, 555-576
18. Zorena K., Myśliwska J., Myśliwiec M. et al.; Interleukin-12 and tumour necrosis factor-alpha equilibrium is a prerequisite for clinical course free from late complications in children with type 1 diabetes mellitus; Scand. J. Immunol. 2008:67, 204-208
19. Murray P., Chune G.W., Raghavan V.A.; Legacy effects from DCCT and UKPDS: what they mean and implications for future diabetes trials; Curr. Atheroscler. Rep. 2010:12, 432-439
20. Chiarelli F., Cipollone F., Mohn A. et al.; Circulating monocyte chemoattractant protein-1 and early development of nephropathy in type 1 diabetes ; Diabetes Care 2002:25, 1829-1834
21. Abu El-Asrar A.M., Struyf S., Kangave D. et al.; Chemokines in proliferative diabetic retinopathy and proliferative vitreoretinopathy; Eur. Cytokine Netw 2006:17, 155-165
22. Hernández C., Segura R.M., Fonollosa A. et al.; Interleukin-8, monocyte chemoattractant protein-1 and IL-10 in the vitreous fluid of patients with proliferative diabetic retinopathy; Diabet Med. 2005:22, 719-722
23. Khreiss T., József L., Potempa L.A. et al.; Conformational rearrangement in C-reactive protein is required for proinflammatory actions on human endothelial cells; Circulation 2004:109, 2016-2022
24. Hebecker M., Okemefuna A.I., Perkins S.J. et al.; Molecular basis of C-reactive protein binding and modulation of complement activation by factor H-related protein 4; Mol. Immunol. 2010:47, 1347-1355
25. Xin Y., Zhao Y.Q., Zhao Y.X. et al.; The changes of serum interferon-inducible protein-10 levels in children with type 1 diabetes mellitus; Zhonghua Er Ke Za Zhi 2007:45, 853-855
26. Nicoletti F., Conget I., Di Mauro M. et al.; Serum concentrations of the interferon-gamma-inducible chemokine IP-10/CXCL10 are augmented in both newly diagnosed Type I diabetes mellitus patients and subjects at risk of developing the disease; Diabetologia 2002:45, 1107-1110
